Żylakami to zmiany chorobowe w żyłach powierzchownych, objawiające się ich wydłużeniem, poszerzeniem i poskręcaniem.
Pacjenci najczęściej uskarżają się na problemy z żylakami kończyn dolnych, jednak mogą one występować również w przełyku, odbycie, rzadziej w pęcherzu moczowym, pochwie czy też macicy.
pierwotne – spowodowane niewydolnością w układzie żylnym do którego dochodzi na skutek niewydolności zastawkowej, prowadzenia nieaktywnego trybu życia, wielogodzinnego przebywania w jednej pozycji np. podczas pracy. Przyczynami mogą być również predyspozycje genetyczne
wtórne – są następstwem przebytych chorób powodujących zastój krwi w żyłach (np. zapalenie żył głębokich).
Objawy tego rodzaju żylaków są bardzo charakterystyczne. Na wizytę do lekarza należy udać się w przypadku wystąpienia takich dolegliwości jak:
Do najczęstszych następstw i powikłań po nieleczonych żylakach należą:
Podstawową formą diagnostyki żylaków kończyn dolnych jest ultrasonografia dopplerowska tzw. USG Dopplera. Badanie to umożliwia sprawdzenie i ocenę przepływu krwi w żyłach. Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu fal ultradźwiękowych, które poprzez zmianę częstotliwości odbijają się od będących w ruchu krwinek. Poprzez analizę danej fali, lekarz jest w stanie określić prędkość i kierunek przepływu krwi.
Obecnie coraz częściej stosowane jest kolorowe USG dopplerowskie, które pozwala na jeszcze lepsze zlokalizowanie nawet najmniejszych problemów z żyłami i tętnicami. Widoczne zmiany nasycane są kolorem, który w zależności od barwy odpowiada m. in. zmiennej szybkości przepływu krwi.
Na daną chwilę nie dysponujemy żadnymi środkami które uchroniłyby nas przed żylakami w 100%. Istnieją jednak różne sposoby, dzięki którym znacznie możemy zahamować ich rozwój. Niezwykle często kluczowa w tej kwestii jest zmiana trybu życia na bardziej aktywny. Tym sposobem znacznie poprawimy krążenie w kończynach dolnych co będzie miało pozytywny wpływ na stan naszych żył.
Ważna jest również utrata zbędnych kilogramów – każde dodatkowe obciążenie bezpośrednio wpływa na rozwój żylaków kończyn dolnych.
W grupie osób o podwyższonym ryzyku rozwoju żylaków znajdują się również wykonawcy pewnych zawodów – głównie są to fryzjerzy, kelnerzy, chirurdzy oraz pracownicy biurowi.
Metod leczenia żylaków jest wiele i są one dobierane w zależności do potrzeb pacjenta. Do najpopularniejszych z nich zaliczają się:
Farmakologiczne leczenie żylaków – jak sama nazwa wskazuje, metoda ta polega na przyjmowaniu leków które łagodzą dolegliwości związane z rozwojem żylaków. Bardzo często leczenie farmakologiczne ma za zadanie wspomagać inne metody leczenia chorób żył.
Kompresjoterapia – metoda ta to nic innego jak leczenie uciskiem. Specjalna kompresja medyczna zapewnia stopniowy ucisk, który raz jest większy a raz mniejszy.
Skleroterapia – zabieg polegający na ostrzykiwaniu żylaków specjalnymi lekami, które redukują przepływ krwi w uszkodzonym naczyniu. W ten sposób jest ono wyłączane z układu żylnego.
RFITT (Bipolar Radiofrequency Induced Thermotherapy) – jest to jedna z bardziej zaawansowanych metod leczenia żylaków, a dokładniej forma leczenia wewnątrzżylnego. Do żyły wprowadzana jest specjalna sonda wytwarzająca fale radiowe, które skracają włókna kolagenowe i obkurczają naczynie, co z kolei prowadzi do całkowitego zamknięcia żyły.
EVLA (Endovenous Laser Ablation) – jest to niezwykle zaawansowana i skuteczna metoda leczenia żylaków. Polega na naświetlaniu żył od środka za pomocą lasera o odpowiedniej częstotliwości i eliminacji chorych żył.
SVS (Steam Vein Sclerosis) – zabieg ten wykorzystuje właściwości party wodnej. Ta metoda wewnątrzżylnej termoablacji polega na zamknięciu niewydolnych żył poprzez użycie pary wodnej o temperaturze 120 C. Co ważne, dolegliwości pozabiegowe są zaskakująco małe.
Niestety wyżej wymienione metody nie zawsze mogą być wykorzystane u wszystkich pacjentów zmagających się z żylakami. Wówczas konieczne jest zastosowanie klasycznych metod chirurgicznych polegających na podwiązaniu niewydolnej żyły i wszystkich jej dopływów. Zabieg ten nosi nazwę Miniflebektomii Mullera.
Powyższe metody mogą być łączone.
Po zabiegu z całą pewnością zostanie zastosowana kompresja. Ucisk na operowane miejsce ma na celu zagwarantowanie prawidłowego gojenia się ran oraz zapobiegnięcie nawrotowi żylaków.
W zależności od zastosowanej metody po około tygodniu usuwane są plasterki lub szwy.
Kluczową kwestią jest tutaj jak najszybszy powrót do chodzenia – w ten sposób usprawnimy przepływ krwi i znacznie usprawnimy rekonwalescencję.
Podczas odpoczynku pamiętaj o trzymaniu nóg np. na poduszkach lub czymś co zapewni podwyższenie.
Niestety przebyte leczenie żylaków nie zawsze daje nam gwarancje na całkowite wyeliminowanie problemu. Zdarza się, że osoby z predyspozycjami do powstawania żylaków skarżą się na nawrót choroby, nawet po przebytej operacji. Z tego też względu efekt końcowy uzależniony jest od sytuacji pacjenta.
